Binnen drie werkdagen bespreken we een melding in ons team. Eerst gaan we na of wij de beste plek voor de melding zijn. Als de aangemelde man of vrouw al contacten met andere hulpverleners heeft, onderzoeken we de stand van zaken.
Tijdens de teambespreking nemen we een beslissing. Er zijn drie mogelijkheden. Eén: we geven mondeling advies. Twee: we verwijzen door naar andere vormen van hulpverlening of bemiddelen daarin. Drie: we gaan zelf met de betrokkene aan de slag.
In dat laatste geval zoeken we hem/haar in de eigen omgeving op. Dat doen we gevraagd maar ook ongevraagd. Als iemand de boot afhoudt, blijven we zoeken naar mogelijkheden om in gesprek te komen. Vaak lukt dat.
Samen met de cliënten bekijken we wat de knelpunten zijn. Ook gaan we na welke ondersteuning nodig is. We vragen de sociale omgeving [familie, vrienden] om hierover mee te denken. Dat doen we alleen als de cliënt dat goed vindt.
Zo ontstaat een trajectplan. Het beschrijft de problemen, maar ook alle afspraken over zorg en hulpverlening. Soms is het voldoende als we de grond onder iemands voeten verstevigen. In dat geval regelen we bed, bad, brood, inkomen en zorgverzekering. Het uitvoeren van het trajectplan kan enkele weken tot ruim een jaar duren.
Onze hulpverlening is zo kort als mogelijk en zo lang als nodig.
